Rob Birza

Hij trekt zich weinig aan van regels en weigert zich te beperken tot het werken in één stijl of medium. Birza brengt in zijn werk geen onderscheid aan tussen hoge en lage cultuur, figuratief en abstract, sober en uitbundig. Dit is kenmerkend voor de jaren 80 waarin hij debuteert: alles kan en er is niet één waarheid.

Stijlcitaten en paradoxen komen dan ook veelvuldig voor in zijn werk. Onder meer in de titel Concrete Abstracties die hij aan een reeks schilderijen geeft en in het schilderij I hate Brancusi (1989). Hierin schildert Birza de titel in donkerrode letters als een leus over een uit verschillende vormen en vlakken opgebouwde achtergrond. Maar wie goed kijkt ziet dat de ‘B’ van Brancusi op zijn kant staat en daardoor eveneens een hartje vormt.

Birza mengt in zijn werk kunsthistorische iconen met invloeden uit de niet-westerse beeldcultuur die hij opdoet tijdens zijn reizen en alledaagse beelden afkomstig uit strips en reclame. “Alles is benoemd, besmet, veroordeeld. Ik wil niet oordelen.” Dus zweeft een nageschilderde Christus in het graf (1521) van Hans Holbein in het doek 1521 in een abstracte achtergrond en is de sculptuur De Engel van Tilburg (1992) gemaakt van purschuim. Heilig en alledaags, bij Birza komt het samen.

Birza studeerde aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda (1980-1985) en aan De Ateliers (1986-1987). Zijn werk was te zien in onder meer het Stedelijk Museum Amsterdam, het Dordrechts Museum, het Gemeentemuseum Den Haag en De Pont (Tilburg).