Iris van Dongen
Mark Manders
Koen Vermeule


Mark Manders

Mark Manders (Volkel, 1968) wil aanvankelijk schrijver worden, maar komt tot de ontdekking dat wat hij wil vertellen zich beter laat beschrijven door voorwerpen en objecten. Sinds 1986 werkt hij aan wat hij Zelfportret als gebouw noemt.

Onder die noemer maakt hij uiteenlopend werk: installaties bestaande uit beelden van klei, hout en metaal, publicaties, grafisch werk en tekeningen.

Manders creëert een eigen universum waarin nieuwe verbindingen ontstaan; waar dingen zich op een plek kunnen bevinden waar dat doorgaans niet kan. Het is van belang dat de werken overkomen alsof ze net zijn samenbracht, als een verse compositie. Er is geen onderscheid tussen een werk van jaren geleden en een recent werk: het Zelfportret als gebouw waar de werken onderdeel vanuit maken geeft ze hetzelfde tijdsbestek. Manders vergelijkt zijn ‘gebouw’ met een encyclopedie: hoewel het blijft veranderen en groeien is het tegelijkertijd altijd klaar.

Exemplarisch voor het element van tijd zijn bovendien de kranten die herhaaldelijk, en op verschillende manieren, terugkomen in Manders’ oeuvre. Veelal is het Eucaryote Tarp, een krant die hij in 2005 produceert, om te voorkomen dat zijn werk door het gebruik van een bestaande krant verbonden zal worden aan een bepaalde tijd of plek. Manders plakt er onder andere ramen mee af in een installatie of gebruikt haar om een beeld gemaakt van klei te scheiden van de zitting van een stoel waar deze op rust.

“Als je eenmaal hebt beseft dat er in de menselijke wereld lege ruimtes zijn ontstaan waar je dingen naakt in kunt tonen, dan kun je dat niet meer loslaten. Het is een prachtig verschijnsel dat zoiets tijdens onze evolutie is ontstaan. Het is een ruimte waarover is afgesproken dat ze zich in, maar ook net naast onze wereld bevindt. Het is een raam-achtige toverruimte waar je dingen in neer kunt zetten of kunt laten plaatsvinden. Kunst geeft de mogelijkheid dingen naakt te ervaren.”

Manders studeerde aan de Grafische School en vervolgde zijn studie aan de ArtEZ hogeschool voor de kunsten, beide in Arnhem. In 1992 won hij de Prix de Rome. Samen met Roger Willems richt hij in 1998 het onafhankelijke productiehuis Roma Publications op, een platform voor kleinschalige kunstenaarspublicaties. Manders vertegenwoordigde Nederland tijdens de 55ste Biënnale van Venetië in 2013. Zijn werk was onder meer te zien in Kunstverein Hannover, SMAK (Gent), het Kröller-Müller Museum (Otterlo) en The Walker Art Center (Minneapolis).



Volgende kunstenaar: Koen Vermeule
Alle kunstenaars
REGISSEUR VAN DIT PORTRET:

Martijn van Haalen



Regie: Martijn van Haalen
Camera: Paul Cohen
Geluid: Martijn van Haalen
Montage: Pascal Plantinga

Volgende kunstenaar: Koen Vermeule
Alle kunstenaars