Guido van der Werve

Uithoudingsvermogen, uitputting en volharding, het zijn terugkerende motieven in Van der Werves oeuvre. Daarnaast is muziek een belangrijk onderdeel. Opgeleid als klassiek pianist componeert Van der Werve sinds 2007 muziek, die hij eveneens gebruikt voor zijn videowerken. In Nummer veertien, home staat zijn (jeugd)held Chopin centraal. Achter de vleugel, gekleed in een wetsuit, brengt Van der Werve in de Heiligkruiskerk in Warschau een eerbetoon aan de componist wiens hart zich in een schrijn in diezelfde kerk bevindt. Vervolgens legt hij rennend, fietsend en zwemmend 1700 kilometer af om de afstand te overbruggen tot aan Parijs, waar Chopins lichaam op Père-Lachaise begraven ligt.

Deze exercitie symboliseert andere belangrijke thema’s in Van der Werves oeuvre, te weten verscheurdheid en melancholie. Niet verwonderlijk dat Van der Werves werk meer dan eens romantisch genoemd wordt. Om over de nietigheid van de mens in combinatie met de overweldigende schoonheid van de natuur zoals in Nummer acht te zien is nog maar te zwijgen.

Van der Werve studeerde industrieel ontwerpen aan de TU in Delft (1996-1997), archeologie (1997-1998) en Russische taal, cultuur en literatuur (2001-2003) aan de Universiteit van Amsterdam alvorens zijn opleiding te vervolgen aan de Gerrit Rietveld Academie (1998-2003) en de Rijksakademie van beeldende kunsten (2006-2007), beide in Amsterdam. Werk van Van der Werve was te zien in onder meer Kunsthalle Basel, het Stedelijk Museum Amsterdam en Luhring Augustine (New York). Van der Werve won in 2013 een Gouden Kalf voor de beste korte film. Werk van Van der Werve bevindt zich in de collectie van onder meer het Stedelijk Museum Amsterdam, De Hallen Haarlem en MoMA (New York).