Germaine Kruip

Dat gebeurt in Daytime (2004-2009). Het werk bevindt zich voor een raam en bestaat uit verticale lamellen waarvan één kant bedekt is met spiegelend glas dat het licht reflecteert. De lamellen roteren continu, ze verduisteren de ruimte, weerkaatsen het licht en openbaren de werkelijkheid aan de andere kant van het raam. De ervaring die het werk voortbrengt, bestaat uit een combinatie van reflectie, beweging van licht en schaduwwerking.

‘Verschijnen en verdwijnen’ is een metafoor voor de werken van Kruip. Dat ze wil onthullen wat in zekere zin al aanwezig is, komt ook naar voren in haar fascinatie voor de kunststroming De Stijl. De Stijl, opgericht in 1917, wil het onderscheid tussen leven en kunst vervagen door de twee constant in dialoog te laten zijn. Veel van Kruips werk speelt met wat er al is. De roterende spiegels in haar Counter Composition-serie, waarvan de vorm refereert aan schilderijen van De Stijl-oprichter Theo van Doesburg, weerkaatsen, verspreiden en projecteren licht. Marble Untitled (2009) is een doorsnede van een stuk marmer en dus als het ware een objet trouvé of, zoals Kruip het noemt “een foto van de natuur”.

In A Possibility of an Abstraction: Square Dance laat ze derwisjen, verbonden aan de cultuur van soefimoslims, in de museale ruimte hun rituele cirkeldans, die als doel het bereiken van religieuze transcendentie heeft, opvoeren. Kruip verbindt de op deze manier gevormde cirkel met de traditie van geometrische vormen in de kunstgeschiedenis.

Kruip studeerde aan DasArts (1998-1999) en aan de Rijksakademie van beeldende kunsten, beide in Amsterdam (2000-2001). Haar werk was te zien in Fridericianum(Kassel), Stedelijk Museum Bureau Amsterdam, de Vleeshal (Middelburg) en Witte de With, Center for Contemporary Art (Rotterdam).