Geert-Jan Hobijn
Mechanische orkesten, samengesteld uit huishoudelijke apparaten zoals stofzuigers, wasmachines en keukenmixers. Een claxonconcert in New Delhi, Berlijn en Gent. Speelgoedplatenspelers die aangedreven worden door een speelgoedautootje dat met een ingebouwde naald over de groeven van de langspeelplaat rijdt. Geluidskunstenaar Geert-Jan Hobijn (Amsterdam, 1959) componeert met alledaagse, onconventionele en naar eigen zeggen soms moeilijke dingen. In wat anderen zouden kunnen bestempelen als lawaai, brengt Hobijn een harmonie, compositie of structuur aan.In het begin van de jaren 80 richt Hobijn het platenlabel Staalplaat op. Hij selecteerde de artiesten en ontwierp de platenhoezen. Staalplaat was meer dan alleen een platenlabel, het was een winkel, tijdschrift en radioprogramma. Vanaf 2000 is Hobijn actief onder de noemer Staalplaat Soundsystem. Een platform waarin hij zich richt op zijn fascinatie voor geluid en waarmee hij geluidsprojecten en –installaties creëert en workshops organiseert.
Een voorbeeld van zo’n geluidsproject is Composed Nature, dat variërend in omvang op verschillende locaties is uitgevoerd. In Klankenbos – een permanente verzameling klankkunstwerken in de bossen van Neerpelt, België – is sinds 2012 een permanente installatie van Composed Nature te zien. Deze installatie bestaat uit 24 berken, voorzien van een trilmotor. Deze trilmotoren zijn gekoppeld aan composities en activeren de berken waardoor een orkest van ruisende bomen met ritselende bladeren ontstaat.
Hobijn studeerde fiscaal recht aan de Universiteit van Amsterdam. In 2014 won hij de Witteveen+Bos-prijs voor Kunst+Techniek. Naar aanleiding hiervan verscheen een publicatie waarvan het omslag tot een platenspeler getransformeerd kan worden: een papieren compositie. Hobijns installaties waren onder meer te zien op Oerol (Terschelling), Manifesta 9 (Genk), TodaysArt (Den Haag) en Fluxus Biennial (Rome).
Volgende kunstenaar: Jiska Rickels
Voordat Jiska naar het Nederland Film en Televisie Academie ging, trad Jiska Rickels (1977) op in verschillende muziektheaterproducties. Ze studeerde aan de Filmacademie in Amsterdam en aan de Munich Film School in Duitsland. Haar afstudeerfilm Untertage (2003) werd internationaal geprezen en won vele prestigieuze prijzen. Na Untertage werkte ze aan haar eerste feature-length documenatry 4 elementen die het IDFA in 2006 geopend en is met succes uitgebracht in de Benelux. Ze werkte als de 1e adjunct-directeur van Byambasuren Davaa en Luigi Falorni voor een Oscar genomineerde documentaire het verhaal van de HUILEN KAMEL (2003) en de twee paarden van Genghis Khan (2009), dat wanneer beide schot in Mongolië. Haar film Babaji, AN Indian Love Story (2009) won de Regards Neuf award op Vision du Reel in Nyon en is theatraal uitgebracht in Nederland. In 2007 won Jiska Rickels 'beste regisseur van het jaar' in de titel van de Nederlandse Directors Guild. Haar nieuwste film EL SONIDO DEL BANDONEON (2011) was de openingsfilm van het Nederlands Documentary Competition op het IDFA 2011 en won de speciale juryprijs in Rio de Janeiro in 2012. Van 2003 tot 2011 was Jiska adviseur voor de Nederlandse Mediafonds in Amsterdam. In 2012 onderzocht ze een deel van de kathedralen van de cultuur, een 3-D-serie, geproduceerd door Neue Road Films van Wim Wenders. Ze maakte deel uit van de lange documentaire jury op IDFA 2013 en zat in de mediafond Kids & Docs Award jury in 2014.
